God heeft me zeven kinderen gegeven
Drie was al mooi geweest
Maar 't liep toch op tot zeven
En 't achtste heeft het daglicht nooit gezien
Nou ja. Dat heeft zo moeten zijn
Misschien

God. Zeven stuks! Je gaat er toch aan hechten
Maar oh, het vreet je op
Voor heel die kudde vechten
Om 't bloot bestaan en nooit es uitkomst zien
Maar missen wil je d'r niet een
Misschien

Zo'n zeven stuks. Wat hou je er van over
Nou, reken maar: niet veel
Want meestal is het pover
Ze zijn al overladen Bovendien
Heeft moe al wat haar hart begeert
Misschien

Die zeven van me hollen, draven, jachten
Hoe kan hun moeder dan
Hun aandacht nog verwachten
Voor haar is er geen plaats in hun stramien
En ze tot last zijn, wil ik niet
Misschien

't Is gek, maar ik ben toch het meest gaan houen
Van 't kind dat niet bestaat
Waar 'k nooit voor hoefde sjouwen
Afijn. Fini. Ik hou het voor gezien
De rest dat regelt God dan wel
Misschien

Daar vliegt m'n dierbaar kroost, tuk op carriere
En moeder gaat zolang
Wel in de frigidaire
Je piekert: Is dat nou wat ik verdien
Ik was met een toch beter af
Misschien