Dit was fur Elise, ja u raadt het goed en nu nog de componist...
't Was iets met een B en Hoven aan het eind, wat u al wist.
Tien miljoen keer op de plaat gezet,
Vervolgens grijsgedraaid en op pianoles
Door kleuters stukgespeeld of in een waldhoorn gekeeld.

Of neem alle vier die Jaargetijden van Vivaldi, die arme man,
Schreef een echt gigantisch oevre maar geen mens die weet ervan.
Steeds die Quatro Stagioni, zo heet ook een pizza,
Dat zijn vier seizoenen, ook wel de Four Seasons
En dat gaat het hele jaar door.

En zo heb je ook de Air van Bach, u weet wel:
Johann Sebastiaan, die Veronica Klassiek nu al zo'n vijf jaar op heeft staan.
Uitgevoerd door honderd banjo's
Dan wel door een dwarsfluitist met grote tieten
Of een harmonieorkest, ja dat is Bach op z'n best.

Schubert z'n Ave Maria, men denkt ook wel
Van Gounod, Sjarrel heet die,
Tophit bij crematies, huwelijk en in de studio.
Net als G.F. Handels Watermusik, het adagio van Albinoni
Of de Kleine Nachtmusik, van wie was die ook al weer?

Om nu terug te komen op de held van het concertseizoen, Beethoven,
't Is zijn schuld niet dat zijn ode aan Elise pijn gaat doen.
't Is net als de Blauwe Donau en Tjaikofski's Bloemenwals
En Solo Mio, Vijfde Symfonie en de Badinerie elke dag.

Ding dom ding dom ding dom ding dom ding...