het is maar om te zeggen dat het eigenlijk wel gaat
elke dag een beetje kouder de lichten eerder aan op straat
de mensen wat gehaaster het wordt steeds eerder laat
al ruim een maand oktober, maar het wordt vanzelf weer maart.

als ik vraag waar ze vandaan komt zegt ze 'blaren op de rails'
en haar auto is al een week in reparatie
haar van vocht doordrongen jas verdampt op de verwarming
en ik zie dat ze gehuild heeft onderweg

ze praat over een film die ze gisteren gezien heeft
een bijna blinde vrouw gehangen, dat ze gisteren gehuild heeft
ze spreekt langzaam op een toon alsof ze het allemaal zelf beleefd heeft
en ik hoor eigenlijk maar één ding: ze wil weg

het is maar om te zeggen dat het eigenlijk wel gaat
elke dag een beetje kouder de lichte eerder aan op straat
de mensen wat gehaaster, het wordt steeds eerder laat
nu al ruim een maand oktober, maar het wordt vanzelf weer maart.

ik begin over de zomer en haar ogen worden groter
vertelt honderd uit waar ze is geweest
maar nu ziet ze geen wegen, geen nieuwe mogelijkheden
ze weet dat ze moet wachten, maar dat maakt haar, dat maakt haar

bang dat ze vergeefs wacht, bang dat ze op niets wacht
bang dat wat ze ooit wilde nooit meer lukken zal
dat ze nooit meer zo gelukkig, nooit meer zo van harte
vertrouwen zal, ze is eigenlijk wat alleen

het is maar om te zeggen dat het eigenlijk wel gaat
elke dag een beetje kouder de lichten eerder aan op straat
de mensen wat gehaaster het wordt steeds eerder laat
het is al meer dan een maand oktober, het wordt vanzelf weer maart

vanzelf weer maart, zoals ieder jaar
vanzelf weer maart zoals ieder jaar

het is maar om te zeggen dat het eigenlijk wel gaat
elke dag een beetje kouder de lichten eerder aan op straat
de mensen wat gehaaster het wordt steeds eerder laat
nu al ruim een maand oktober, maar het wordt vanzelf weer maart

als ik vraag waar ze vandaan komt zegt ze 'blaren op de rails'
en haar auto al een week in reparatie
haar van vocht doordrongen jas verdampt op de verwarming
en ik zie dat ze gehuild heeft onderweg